Hobo

Autor pracował na farmie, w kuchni wielkiego hotelu, na jachcie milionera na Florydzie, zawsze tymczasowo, zawsze przelotnie. W gruncie rzeczy urzekał go szlak i wędrówka jako taka. Postój potrzebny był, by zarobić na dalszą drogę. Baranowski utożsamia się z łazikiem z powieści Londona i stąd tytuł – hobo według Londona odróżnia się od trampa tym, że okresowo pracuje, by później powrócić na szlak. W czasach Londona szlakiem była linia kolejowa, w czasach Baranowskiego ścieżka asfaltu. Trzeba przypomnieć że w owych czasach, u schyłku lat pięćdziesiątych, autostop stał się w Polsce ogromnie popularnym środkiem podróżowania. Ameryka miała te doświadczenia już za sobą, o czym autor nie mógł wiedzieć. Przekonywał się dopiero na własnej skórze, co później zręcznie opisał.